auf sächsisch
Januar
Da haud’s doch gladd de Miedz vom Boom,
jedz gomm de erschdn Floggn!
Die daumeln runner wie im Droom -
da bleibd kee Ooche droggn!
Februar
De Ginner holn heid ihre Schliddn ausn Geller raus.
De alde Melbern ausm Driddn guggd schon zun Fensdor naus.
Dasse nur nischd vorbassn duhd - neigierdsch wie Schmidts Ziech’!
Na - wer had’n greeßdn Mud? Fliesch, mei Schneeball, fliesch!
März
Kevien, Svennie, Schaggelien
duhn fleißisch Schneemann baun.
Nur Oba Rischard nuschld vor sisch hin
-
„Es-dudd-schonn-widdor-daun...“
April
Dor Abrill, de budzsche Nudel, veräbbld uns mid
Wonne -
bisde biddsch-nass wie ä Buhdl, illord hell de Sonne!
Uns Saggsn hads noch nie geschdärd, denn mir
sinn rundrum friedlisch,
hamm ä Gemiede wie ä Bfärd - nu ähmd so rischdsch gemiedlisch!
Mai
Ei gugge da, de scheen’ Bliemln fang’ nu an ze bliehn!
De Narzissn unn de Brimln - alles wärd jedz grien.
De Dulbn unn dor lila Flieder verschdröhm ihrn sießn Dufd.
Mor hörd de scheensdn Liebeslieder - ‘s lieschd was in dor Lufd!
Juni
Sommer, Sonne, Himmel blau...
dor Saggse machd sisch off de Soggn
unn drängld sisch mid nei in’ Stau,
weil de Weld dud loggn.
Juli
Nu gnalld de Glara voll vom Himmel, mor siehd
de Leide schwidzn.
In Schrebergärdn is Gewimmel, de Wasserschleische schbridzn.
Dor Babba midn Rasenmähor lunsd zu Nachbars
Teenie
unn hoffd, se gommd mah bissel nähor - se had so’n scheen Bigini!
August
Weißderhole, im August isses enne Demmse!
Sogar dor Biebmadz häld de Gusch, schdeschn dud de Bremse.
Bubslau is de Brieh im
Deisch, braggdsch ne zu gebrauchn -
wenns ne balde giehler wärd, gannsde gaum noch grauchn!
September
Dor Sebbdämbor ernded gern
‘s Obsd unn oochs Gemiese.
Mache hin, sonsd falln de Bern’
unn Äbbln off de Wiese!
Oktober
Ei verbibbsch, de Sonne sinkt,
dor Herbsd is in dor Nähe!
De Bläddor fallen nu vom Boom,
im Agger sitzt de Grähe.
November
‘S Schahr is bald alle,
dor Frost gommd ins Land,
de Leide sinn mufflisch,
‘s is ieborall Schmand.
Dor Dezember
Silvesdor schdidd nu vor dor Dier, ‘s wärd
widdor ä Gegnalle!
Dor Erisch brülld noch schnell: „Ä Bier! Eh’s alde Schahr is alle!“
De Draudl dud schon widdor moofn: „Lass doch
das Bier, Mensch Meier -
isch war in Rährschdorf Seggd eigoofn, dord warer grad ne deier!“